توسعه پايدار يا Sustainable Development در حقيقت ايجاد تعادل ميان توسعه و محيط زيست است.
در سال 1980 براي نخستين بار نام توسعه پايدار در گزارش سازمان جهاني حفاظت از منابع طبيعي (IUCN) آمد. اين سازمان در گزارش خود با نام استراتژي حفظ منابع طبيعي اين واژه را براي توصيف وضعيتي به كار برد كه توسعه نه تنها براي طبيعت مضر نيست، بلكه به ياري آن هم ميآيد.
پايداري ميتواند چهار جنبه داشته باشد: پايداري در منابع طبيعي، پايداري سياسي، پايداري اجتماعي و پايداري اقتصادي.
در حقيقت توسعه پايدار تنها بر جنبه زيست محيطي اتفاقي تمركز ندارد بلكه به جنبههاي اجتماعي و اقتصادي آن هم توجه ميكند. توسعه پايدار محل تلاقي جامعه، اقتصاد و محيط زيست است.
يكي از مهمترين رويدادهاي بينالمللي كه در زمينه توسعه پايدار وجود دارد، نشست جهاني توسعه پايدار(WSSD) است. در اين نشست توافقهايي در زمينه توسعه پايدار ميان شركتكنندگان انجام شد.
كاهش تعداد افرادي كه دسترسي به آب ندارد به نصف تا سال 2015 ميلادي، به حداقل رساندن مواد شيميايي كه بر سلامتي انسان و طبيعت اثرات مخرب ميگذارند تا سال 2020 ميلادي، نصف كردن سرعت كاهش ذخيرههاي دريايي و رساندن منابع دريايي به سطحي پايدار تا سال 2015 ميلادي، كاهش روند از بين رفتن تنوع طبيعي تا سال 2010 ميلادي، افزايش پايداري در استفاده از انرژيهاي تجديدشونده و برنامهريزي براي تدوين برنامهاي 10 ساله در مورد توسعه پايدار از اصليترين توافقات اين نشست بود.
توسعه ,پايدار ,پايداري ,سال ,ميلادي، ,منابع ,توسعه پايدار ,تا سال ,زيست است ,محيط زيست ,است در ,زمينه توسعه پايدار
درباره این سایت